خدايا مرا ببخش بخاطر اينکه در طول زندگي من امانت دار خوبي نبودم.
تو منو سالم آفريدي.
اما ببين با جسم سالمي که تو به من دادي چه کردم.
ميدانم که پس از مرگ ديگراعضاي بدنم به درد کسي نميخورد.
و به خاطر اينموضوع مورد سرزنش تو قرار نميگيرم.
اما من خودم ميدانم که چه کرده و نکرده ام.
فقط از تو ميخواهم مرا به خاطر قلب نا پاکم ببخشي.
چرا که نتوانستم قلب کوچکی را  که در بدو تولدم  به من هديه کردي پاک نگهش دارم.
خدايا آن قلب کوچک و پاکي که به من دادي تخته سياه آدمهايي شد که ميخواستند ماجراهای خودشان را روی آن ترسیم کنند وزندگي کنند.
روي آن مشق کردند.
آنرا شکستند.
انرا خرد کردند.
آنرا از من گرفتند.
انرا به بازي و معامله گرفتند.
انرا براي .... گرفتند.
و سر انجام ..... سياه و پر از کينه و نفرت پس دادند.
شايد اگر امانت تو اينقدر زیبا و حساس نميبود طعمه صیادان نمیشد.
خدايا اگر در امانت داري تو کوتاهي کردم مرا ببخش.
خدايا...
مرا....
ببخش.
برگرفته از کتابی که هنوز کسی اونو نگرفته

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: